Afscheidsspeech Piet Kraan

Bij afscheid van de Gemeente Raad op maandag 27 maart 2022

Voorzitter,

Eerst wilde ik een eigenhandig al lang geleden door mij geschreven lied over de politiek aan de vleugel ten gehore brengen. Maar dat duurt wel meer dan een kwartier en dan kan ik verder hier niks meer zeggen. Dus dat laat ik dan maar achterwege.

Allereerst wil ik iedereen bedanken. De mensen die heel dichtbij me staan bedank ik elders, als u het goed vindt. Teveel toch hier nog zoveel, zoveel mensen om te bedanken, eigenlijk teveel om op te noemen. College, alle ambtenaren, gemeentesecretaris, Alex, de griffiers, ook nog  zeker Edwin, Mirjam , en natuurlijk onze lieve lieve, lieve bodes. En natuurlijk ook al mijn collega raadsleden en de fractieassistenten.

Zoveel lieve reacties heb ik gehad dat ik bijna begon  te denken dat ik toch minder vijanden had dan ik dacht.

Ik wil jullie een paar dingen meegeven die ik de afgelopen 25 jaar door ervaring, maar ook door schade en schande heb geleerd.

1. Politiek is het hardste vak wat ik ken. Dat lijkt niet zo maar het is wel zo. Bijvoorbeeld . In alle andere hoeken van de samenleving kunnen we vrienden hebben. Politieke vrienden zijn er  niet en heb je ook niet. Liefde en vriendschap horen ook niet thuis in de politiek. Wel medestanders en dat kan best erop lijken maar het is bv geen vriendschap. Is er wel persoonlijke vriendschap dan is de politiek bedorven en onzuiver want dan kom  je terecht in de Scylla en Charybdis van de politiek. Laat je namelijk in die gevallen waar de persoonlijke vriendschap een rol speelt, het algemeen belang voorgaan ( wat moet!) dan beschadig je al heel snel je vriendschap en vaak niet te weinig. En vriendschappen, lieve mensen, zijn kostbare zaken, Maar als persoonlijke vriendschap meetelt in je  politieke besluitvorming dan gaat persoonlijk belang meespelen en vervaagt het algemeen belang onherroepelijk. En dat corrumpeert behoorlijk en dan ben je echt slecht bezig.
2. In elk dossier zit , net als bij een kaartspel, een of meer jokers. Het is de kunst die joker of jokers eruit te halen als dat tenminste kan maar ze zijn vaak niet te voorzien, Een joker zoals Caesar ervoer was een ploert als bv Brutus. Die zijn er ook heden ten dage genoeg, en Judassen soms ook, maar gelukkig ook soms jokers in de vorm van een gelukje, plotselinge hulp uit onverwachte hoek bijvoorbeeld, of een forse meevaller. Het is maar afwachten vaak, maar probeer altijd de joker eruit te halen. 
3. Lange tenen . Die horen niet thuis in de politiek . Het is en blijft een zaak in ons politieke bestel van frisse en minder frisse compromissen en daar horen de luxes van lange tenen echt niet bij.  Ikzelf heb na 25 jaar eigenlijk het concept van vrijwel geen tenen meer ontwikkeld  en dat werkt, kan ik u vertellen. Bovendien heb ik gemerkt dat, hoe groter je als partij en fractie wordt, hoe harder er gewerkt wordt om je die zetels, via bv hard te gaan staan op je tenen, bij een volgende verkiezing weer afhandig te maken. Dus zorg er als grote fractie maar voor dat je geen tenen hebt want ieder ander gaat er heel hard op staan, Zo bezien maken zijn voor een partij met een of twee zetels  lange tenen een gepermitteerde luxe, maar: voor een partij met veel zetels bepaald niet. 
4. De kiezer heeft het laatste woord. NIETde politiek. Dus hou je verre van  grote, ingewikkelde en diepgaande verklaringen en duidingen van wat een verkiezingsuitslag eigenlijk zou moeten betekenen. Een verkiezingsuitslag wordt weergegeven in een aantal zetels . Dat is wat de kiezer zegt en niets meer.   Verlies of winst van zetels zegt iets over de gewijzigde mening van de kiezer maar daarmee houdt de duiding echt wel op. Je moet er absoluut voor waken om een uitslag verder te duiden. Dat leidt al heel gauw tot vervalsing van de verkiezingsuitslag en pas daarvoor op, want als er iets is wat de kiezer vervreemdt van de politiek dan is het dat wel.
5. Oppositie en coalitie. In de coalitie bestuur je en slijt je en behoorlijk ook. Ikzelf heb de afgelopen vier jaar ervaren als volstrekte tropenjaren. In de oppositie had ik daar nimmer last van, dat kan natuurlijk aan mijn karakter liggen maar toch niet helemaal denk ik. Ik breng hierbij de stelling onder jullie aandacht die ik aanhang, namelijk dat de oppositie in hoge mate de kwaliteit van het openbaar bestuur controleert, scherp omvat en zelfs in behoorlijke mate bepaalt. En dat is niet niks. Luister daarom als coalitie altijd goed naar de oppositie, ontdoe hun argumenten  ( en ookdie van jezelf!) van de schone schijn van partijbelang en wat er dan overblijft , en dat is altijd wel iets, is ernstig het overwegen waard om in het dagelijks bestuur mee te nemen. Daarmee verbeter je het dagelijks bestuur en maak je de oppositie het veel moeilijker dan met een rood hoofd te gaan staan schreeuwen dat de zaak heel anders ligt. Dus. Luisteren en leer van je tegenstander en van je eigen fouten.
6. Waarheid in de politiek is nimmer absoluut en is er eigenlijk niet. Alles wordt ingekleurd. Plato zou zich in zijn graf omdraaien als hij dat hoorde maar het is wel zo. Als er met waarheid, de werkelijkheid of feiten wordt geschermd in politiek dan duiden die altijd een ligging aan. Namelijk een plaats, een daarheid. Wees je ervan bewust dat het politieke handwerk in die zin zich uitstrekt van het absolute onomstotelijke eigen waarheidsbeginsel aan de ene kant tot het aan de andere kant toute comprendre cest toute pardonner, alles is relatief. Het is de kunst om je in de politiek tussen die twee uitersten begripvol te bewegen en echt nimmer in die uitersten te vervallen.
7. Mensenwerk. Alles wat er in de maatschappij gebeurt, goedheid, slechtheid, list, leugen, bedrog maar ook integriteit, vertrouwen, oprechtheid, komt gecomprimeerd  en geconcentreerd in de politiek terug. Mijn eindconclusie is dan toch dat ook in de politiek er goede mensen zijn, slechte mensen en dat in de grote meerderheid van ons politici goed en slecht gemengd zijn. Het is bij de laatste variant door de dan geldende omstandigheden maar afwachten wat de overhand krijgt of houdt, goed of slecht. Is dat niet ergens een armzalige conclusie? Jazeker. Maar ook weer niet. Want in tegenstelling tot wat ik eerder zei, spelen liefde en ander emoties in de politiek wel degelijk een rol maar ! een andere. Want deze armzalige conclusie van of goed, of slecht of deze beide gemengd in ons, politieke mensen, maakt toch de hoop, het vertrouwen en het geloof mogelijk dat alles uiteindelijk goed kan komen en dat wij mensen , ook en juist wij politieke mensen, uiteindelijk liefde koesteren voor, hopen op en geloven in geluk en een blijvende vooruitgang van ons mooie Middelburg en voor onze Middelburgers. Zie daar: geloof in de politiek en in jezelf, hoop op politiek geluk en succes (en hoop ook op fouten),want daar leer je o zo veel van en tenslotte: heb liefde voor de politiek en daarin voor je medemens. Maar weet dus wel , het meeste van deze is de liefde voor de politiek en voor onze burgers. Dat en eigenlijk dat alleen heeft mij uiteindelijk ruim 25 jaar politiek  samen met anderen gebracht wat ik als mijn diepste wens steeds weer ervoer, namelijk geluk brengen voor onze medemens. Geloof dus in onze samenleving,hoop dus op een betere samenleving en heb dus liefde voor onze samenleving . Ikzelf heb daarin 25 jaar met u allen en anderen mogen samenwerken. Daar bedank ik u allen oprecht voor en daarin wens ik de nieuwe Raad veel succes. Het was mij nimmer plicht en altijd een voorrecht.  Dan is nu hier ten laatste toch mijn afscheid. Ik dank u allen hartelijk en oprecht. Het ga u allen zeer, zeer wel. Want ik hoef het niet meer te vragen: de klok heeft nu immers voor mijn afscheid geluid en het is goed zo. Ik wens u allen in uw leven , in uw werk , in uw gezin met uw naasten en natuurlijk ook en juist in de politiek die ons allen hier zo na aan het hart ligt, een goede reis en een behouden aankomst en thuiskomst. Voor mij was de reis het doel en het doel was de reis. Vaarwel en houdt uw roer recht voor Middelburg. Dank u. Dag. 

Groet,

P. C. Kraan,